Metody montażu komponentów elektronicznych – jakie wyróżniamy?

Elektronika stała się na ten moment niezastąpionym rozwiązaniem technologicznym. To właśnie za jej sprawą możemy dziś korzystać z jakichkolwiek urządzeń stacjonarnych czy mobilnych. Nie da się ukryć, że dziedzina ta stale idzie do przodu, a jeszcze większy postęp dotyczący wzrostu jakości przy równoczesnej minimalizacji komponentów jest nieunikniony.

Okazuje się, że nawet mocowanie podzespołów na płytę PCB może w znaczny sposób się od siebie różnić. Istnieją dwie szkoły, z których jedna jest nowoczesna, a druga bardziej klasyczna. Niemniej jednak, obie metody są używane po dziś dzień i wybierane w zależności od rodzaju układu.

Montaż THT – sposób przewlekany

Zacznijmy może od opisu klasycznej metody, która może wydawać się nieco bardziej skomplikowana. Wyobraźmy sobie laminowaną płytkę drukowaną. Już na etapie jej tworzenia producenci muszą zastanowić się, który z typów mocowania komponentów wybiorą. Ma to znaczenie w kontekście nawiercania otworów, muszących znajdować się w pobliżu nośnika impulsów prądowych.

To właśnie te dziury są głównym wyznacznikiem dotyczącym tego, jakiej metody montażu użyjemy. Montaż przewlekany THT (z ang. Through-Hole Technology) musi być wyposażony w specjalne komponenty, zawierające dwie półprzewodnikowe odnogi. Te z kolei należy przeplatać przez otwory aż na drugą stronę powierzchni, a następnie zlutować je na spodzie. Z pozoru wydaje się to proste, jednak wykonanie dokładnego lutu wymaga czasu i odpowiedniej precyzji.

Montaż SMD – sposób powierzchniowy

Ten typ umiejscawiania części elektronicznych na płytkach w znaczny sposób różni się od poprzednika. Ważną sprawą w kontekście tej odmiany montażu jest sama nazwa. SMD to skrót od angielskiego nazewnictwa Surface Mount Device. Nie przykłada się do tego szczególnej uwagi, jednak oznaczeniem tym określa się przeważnie same komponenty. Poprawnym oznaczeniem samej technologii jest natomiast Surface Mount Technology, co daje nam skrót SMT.

Komponenty, zamiast odnóg do mocowania są wyposażone w specjalne, płaskie powłoki, których zadaniem jest dobre przyklejenie się do płytki. Można powiedzieć, że to właśnie na przyklejaniu podzespołów do powierzchni płytki polega cały montaż smd. Co za tym idzie, laminowane powierzchnie nie muszą być wyposażone w żadne otwory.

Która z metod jest lepsza?

Nie można jednoznacznie stwierdzić, która z dwóch wyżej wymienionych metod jest lepsza. Trzeba natomiast przyznać, że aktualnie częściej korzysta się właśnie z montażu smd. Jest on nieco bardziej wydajny, a to wszystko dzięki pełnej automatyzacji całego procesu. To również daje możliwość tworzenia bardziej skomplikowanych i mniejszych układów. Przeplatanie komponentów przez otwory w płytce zawsze wykonuje się w sposób ręczny, co wiele osób uważa za solidniej wykonaną pracę.

W obecnych czasach, nawet najbardziej doświadczony specjalista nie jest w stanie prześcignąć maszyn i dorównać im precyzją. Z tego względu uważa się, że montaż THT jest dobry w kontekście wykonywania mniejszej ilości układów, dla których uruchamianie automatów montażu SMD jest po prostu nieopłacalne.